مرحوم محمد تقی جعفری با توجه به فلسفه‌ی اسلامی نظریه‌ای جدید در باب هدف و غایت از هنر به عنوان «هنر برای انسان در حیات معقول» مطرح نموده‌اند این نظریه مبتنی بر توضیح دقیق معناشناسی، تعریف اصطلاحی، وجود شناسی هنر و انسان شناسی اسلامی است. حاصل نظریه هنر برای انسان در حیات معقول آن است که حیات معقول که انسانیت انسان به آن استوار است هدف فردی و اجتماعی برای هنرمند و جامعه معرفی می‌شود حذف اینچنین هنری از قاموس بشری ممکن نیست چرا که چندان تفاوتی با حذف انسانیت انسان ندارد. مرحوم جعفری با سوق دادن مباحث فلسفه‌ی هنر به سوی به خدمت گیری هنر برای کمال انسانی، مباحث فلسفه‌ی هنر را کاربردی‌تر و منطبق بر حکمت اسلام و تعالیم وحی بیان می‌فرمایند، ایشان با سوق دادن بحث به سمت و سوی مطالب کاربردی و گره گشا و کمرنگ کردن قیل و قال‌های کم فایده چینش مطالب را از تعریف هنر تا غایت آن به نحوی رقم می‌زنند تا هنر در خدمت حیات معقول انسان قرار گیرد.