تفکر مظلوم در حوزه های علمی
حدود صد سال است که در غرب به مهارتی به نام تفکر انتقادی پرداخته می شود و پس از تورق و بررسی کتب و مقالاتشان مشاهده می شود انصافا مطالب بدیع و زیبائی را در این راستا کشف وضبط کرده اند همین مساله این قلم را بدین امر رهنمون داشت که به راستی اگر تفکر انتقادی همان تفکر و تدبریست که در تراث علمی-دینی ما موجود است به چه میزان به این گنج عظیم بها داده ایم ؟و چرا اینقدر کم و حقیر؟به طوری که اگر طلاب و دانشجویان ما با عنوان کتاب یا مقاله ای که گویای بررسی چند وچون تفکر است مواجه شوند به سادگی از کنار آن عبور می کنند. لذا برآن شدم در طی چند یادداشت به ضرورت ورود طلاب و دانشجویان عرصه عقل و وحی به مقوله ((تفکر انتقادی))بپردازم باشد که بدین واسطه گوشه ای از مظلومیت این واجب فراموش شده مرتفع گردد.
لزوم تدوین نظام جامع((تفکر))توسط آشنایان به عقل و وحی
دهها آیه و صدها روایت ،ما را امر به تفکر و تدبر می کند و در فضل و اهمیت آن (صرفا فضل و اهمیت نه بیشتر)صدها ساعت سخنرانی افاضه شده اما به راستی
تعریف تفکر از منظر عقل و وحی چیست ؟
اولویت های تفکر چیست؟
تبیین گامها و چارت برخورد متفکرانه با یک مساله به چه کیفیت است ؟
چقدر به این سوالها پرداخته شده چند کتاب و مقاله تالیف شده؟بسیار کم .چرا؟این درست مانند این است که ساعتها در اهمیت تربیت فرزند داد سخن سر دهید اما به نقطه مهم کار که چگونگی آن است برسیم آن را یله و رها بگذاریم .
تفکر یک مهارت است که انسانها هنگام به دنیا آمدن واجد آن نیستند و باید آن را کسب کنند آن هم کسبی که توام با رنج و البته شیرینیست.نابرده رنج فکری گنج فکری حاصل نمی شود .
کسب این مهارت نیاز به معلمانی دلسوز و آگاه به ظرایف کار دارد تا مبادا این حرکت از مسیر خود منحرف شود و چه کسانی بهتر از آشنایان با لسان وحی الهی و میراث منطقی فلسفی بومی .
نکته ای که باید بدان توجه کرد این است که اگربه فرموده امیر بیان افضل عبادات تفکر است با ضم ضمیمه های منطقی می توان نتیجه گرفت افضل مقدمات پرداختن به تدوین نظامی جامع در کیفیت آن و افضل و اوجب اموری که باید به نشر آن اهتمام داشت همین امر می باشد و طبعا کوتاهی از این مساله که در جامعه عواقب وخیمی به دنبال می آورد(که آورده)عقابی سخت خواهد داشت.و اگر مخاطب امر به تفکر اقشار مختلف مردم می باشند پس همان گونه که در باب نماز و روزه وحج وجهاد و...و کیفیت آنها کتابهایی با سطوح مختلف نوشته می شود و موئسساتی با عناوین متنوع تاسیس می شود باید نسبت به این اصل مهم و نشر آن در قالب های مختلف اهتمام ویژه ای مبذول داشت.
در خاتمه معروض میدارم که نه با حلوا حلوا دهان شیرین می شود و نه با تفکر تفکر سطح فکر جامعه و کیفیت آن بالا می رود بلکه از اهم واجباتی که بر عهده ماست این است که باید همانگونه که فرمودند :علینا القاء الاصول و علیکم التفریع با استمداد از اصول وحیانی و نظارت قواعد اساسی عقلانی نظام متین و رصین تفکر را تدوین کرد و پیگیر نشر آن در جامعه عصر انفجار ارتباطات و اطلاعات شد